ZILVER!!!!!

Anderhalf jaar geleden kwam Alex van Reenen als captain binnen en was naast doorstroming een zeer belangrijk doel om goed te presteren op het EK van 2010 in Oostende. In die anderhalf jaar tijd is er veel veranderd binnen het vrouwenbridge en hebben we gekeken naar toekomst en continuïteit binnen deze selectie.


Nadat we de selectie bekend hadden gemaakt hebben we tientallen vragen moeten/mogen beantwoorden over onze keuze, in het bijzonder over het opstellen van Laura Dekkers. Zij speelde immers pas drieënhalf jaar bridge. Tevens was het voor Martine Verbeek de eerste(!!) keer dat ze een gesloten EK speelde. En samen met Wietske van Zwol was ze pas sinds anderhalf terug in de selectie. Het realisme van de ambitieuze doelstelling, een medaille, van dit EK was dus lastig in te schatten voor ons. Toch wilden we daar graag voor gaan, want de lat moet hoog worden gelegd voor een Nederlands team, dat al zo’n rijke historie kent..

Sinds januari 2009 bracht de weg ons via San Remo (open EK, zilver bij de viertallen), Utrecht (trainingen en interland tegen Duitsland/Polen), Bad Griesbach (König Ludwig Cup), Oostende (Channel Trophey voor Laura-Marion en winst aldaar), Zweden (laatste interland voor keuze EK team), Bonn (Nations Cup), Polen (Forrest Cup) uiteindelijk naar Oostende.

We hebben 27 wedstrijden meegedaan om de hoogste plaatsen en de vrouwen hebben uitstekend gespeeld. Van begin tot eind hebben we kunnen rouleren binnen het team en dat heeft ervoor gezorgd dat iedereen voldoende rust kon nemen. Dat we uiteindelijk slechts 1VP (eigenlijk twee, want bij gelijke stand waren we ook tweede op onderling resultaat) te kort kwamen is misschien zuur, maar in het algemeen kunnen we terugkijken op een geweldig resultaat. De sfeer binnen het team was erg goed en wij hebben altijd keuzes kunnen maken in het belang van een zo goed mogelijk resultaat.

Langs deze weg willen we iedereen bedanken die een steentje heeft bijgedragen aan deze prachtige prestatie. Uiteraard zijn dat in de eerste plaats de vrouwen zelf, zij hebben het allemaal waargemaakt in de afgelopen twee weken.

Wij vonden het leuk om dagelijks iets voor u te schrijven en hopen in de toekomst vaker van dit soort positieve geluiden over te kunnen brengen.

Alex en Hans

Dag 11: de laatste loodjes

De laatste wedstrijd van het toernooi. Kijken of we de 5^e plaats kunnen pakken en anders de 6^e plek kunnen vasthouden.

Letland is taai. Jan/Gert-Jan missen een manche en we staan 8 imps achter. Ze slaan een paar spellen later terug door 4 schoppen gedoubleerd met een overslag te maken. Meteen het spel er na halen ze eens een kwetsbare 4 harten terwijl Bas/Sjoert keurig 3SA down spelen. Dat gaat goed denk ik. Helaas, Jan/Gert-Jan overbieden naar 5 ruiten en Letland laat zien dat ze niet zo maar weggespeeld kunnen worden: gedoubleerd min 2 en 10 imps weg. Op 5 spellen zijn er 50 imps omgegaan. En het gaat zo door. We halen 10 imp als de Letten een redelijke 6 harten vergeefs proberen te halen en Bas/Sjoert in de manche blijven. We staan halverwege 5 VP voor op nummer 6 Zweden. Die beginnen echter Frankrijk er af te hakken zie ik, we zullen ruim moeten winnen. Daar steekt Letland bij Jan/Gert-Jan toch een stokje voor. Ze bieden klein slem klaveren met troef AVxx buiten boord, geen goed slem dus. Maar het zit gunstig voor ze en we verliezen 13 imps in plaats van er 13 te winnen. Meteen het spel er op gebeurt hetzelfde tegen Bas/Sjoert: nu bieden ze zes schoppen waarvoor klaveren vrouw of aas moet goed zitten en weer is het zo, nog eens 13 imps weg en we staan weer gelijk. Had het andersom gezeten hadden we op 25 gestaan nu. Het hoort bij bridge maar zoveel pech kunnen we nu eigenlijk niet hebben en voelt als onrechtvaardig. De 5^e plaats glijdt uit onze handen want Zweden blijft scoren tegen Frankrijk. We winnen met 17-13 en eindigen op de 6^e plaats.

Het 50^e EK voor landenteams zit er op. Italië, Polen, Israël, IJsland, Nederland en Zweden plaatsen zich voor het WK. En omdat dat volgend jaar in Nederland wordt georganiseerd mag nummer 7 Bulgarije ook aanschuiven. Noorwegen, Rusland en Duitsland, allemaal kwart/half finalisten op het laatste WK in Sao Paulo, hebben zich niet kunnen kwalificeren. Dit geeft toch wel aan dat het niveau in Europa erg hoog is. Nederland is na een matige start toch weer op de bijna vertrouwde 5^e/6^e plaats geëindigd, net als in Malmö 2004, Warschau 2006 en Pau 2008. Willen we volgend jaar een vuist kunnen maken op het WK zullen we a) minder fouten moeten maken, b) niet slecht mogen beginnen zodat we wéér continu met een inhaalslag bezig zijn, c) beter moeten omgaan met hoog competitieve biedingen en d) beter worden door veel te spelen tegen sterke tegenstanders. Genoeg om te trainen dus, gelukkig hebben we nog ruim een jaar tijd hiervoor.

Al met al kan ik leven met het halen van de eerste 6 ook al was een medaille het doel. Ik ben zeer trots op de Nederlandse vrouwen met hun zilver. De stijgende lijn van de afgelopen jaren wordt gemiddeld genomen toch weer voortgezet. Het topbridge beleid werpt vruchten af.

Ik sluit hiermee het dagboek Oostende en twee zware weken af. Ik hoop u van dienst te zijn geweest.

Eric Laurant

Dag 10: er op of er onder

Vandaag moeten we punten pakken om nog in de buurt van de 5^e of 6^e plaats te komen. We beginnen tegen Noorwegen, de regerend Europees kampioen. Het team is wel verzwakt omdat het sterpaar Helness-Helgemo niet meespeelt, iets wat je ook in de stand ziet: ze zijn kansloos voor een medaille. De andere Noorse sterspeler Boye Brögeland zit wel in het team en wordt tegen Bauke/Simon opgesteld.

Bas/Sjoert bieden op spel 1 groot slem ruiten dat er niet in zit, -14 imps. Onder andere ook Italië, Zweden en zelfs de Nederlandse vrouwen bieden dit groot slem maar daar schieten we niets mee op. We spelen verder goed en pikken op een aantal spellen wat punten zodat halverwege de stand 15-15 is. De tweede helft gaat ook gelijk op behalve twee slemspellen die slecht voor Nederland zijn. De Noren bieden 6 schoppen die down kan als Bas harten vrouw start en Sjoert de dodelijke klaveren switch vindt: Bas kan dan aftroeven. Hij start echter ruiten omdat Sjoert die gevolgd heeft. Op een aantal tafels is de dodelijke verdediging wel gevonden, onder andere door de Nederlandse vrouwen. Er is ook wel iets voor te zeggen omdat Bas een 6krt ruiten mee had en de kans op een ruitenslag aanzienlijk verkleind is. Het grapje kost 11 imps. Het tweede slem was eigenlijk geen slem maar Bauke/Simon boden het wel als fake-redding tegen 6 klaveren, 12 imps weg. We verliezen de wedstrijd met 10-20 en staan 10 VP achter op nummer 6.

Zwitserland moet dan maar de dupe worden van onze geldingsdrang. En inderdaad, we beginnen prima. Halverwege de wedstrijd staat het al 22-8 voor ons. Jan/Gert-Jan zijn binnen anderhalf uur al klaar en kunnen Brazilië-Nederland gaan kijken. Vooraf was afgesproken dat ze snel mochten spelen (Jan/Gert-Jan zijn de winnaars van het Nederlands speedcard kampioenschap) onder de voorwaarde dat de Zwitsers daarin zouden meegaan en door het snelle spel meer fouten zouden gaan maken. Aldus geschiedde, de boys hadden een prima lijst. Bauke/Simon nemen gewoon de tijd en pakken ook nog een 1100 mee. Zou het dan toch een maximale overwinning worden? Helaas. De Zwitsers blijven in 3SA hangen met een 5-4 hartenfit en halen dat terwijl 4 harten bij Jan/Gert-Jan down gaat. En als Simon systematisch met 2 klaveren moet openen en dat wordt rondgepast missen zij een goede 4 harten die door de natuurlijk biedende Zwitsers wel wordt bereikt. We winnen met 19-11, toch een tegenvaller.

De laatste wedstrijd vandaag gaat tegen Frankrijk. Zeer ervaren spelers en goede bridgers die de laatste jaren toch de moderne bridge-ontwikkelingen hebben gemist: ze spelen nog steeds hetzelfde systeem als 20 jaar geleden. We spelen ze volledig van tafel. Zij verslikken zich in een competitief biedverloop en bieden 6 schoppen met troef AH buiten boord. Gert-Jan start tegen 3 SA met een kleine harten van VB9xxx en 3SA is down, de start met de Vrouw zou het hebben laten maken. Bas/Sjoert bieden op prachtige wijze 5 ruiten op dit spel. Op de helft staan we al bijna op 25-5. Dit keer moeten we het vasthouden.

In de tussentijd kijken we ook naar onze vrouwen die een werkelijk fantastisch toernooi draaien. Een medaille is zeker, als ze maximaal winnen tegen Zwitserland dat ergens onderaan bungelt is zilver zeker; voor goud mogen de Franse vrouwen hooguit 23 halen. Maar ook die staan al snel op 25 dus langzaam zien we de gouden plak buiten bereik komen. Een medaille is een prachtige prestatie van het verjongde team maar als je zo dicht bij goud bent geweest is het toch altijd eventjes sneu. Totdat je je realiseert dat zilver, net als in Warschau 4 jaar geleden, ook heel, heel mooi is. In Pau 2 jaar geleden werden ze 8^e, nu 2^e, very well done ladies!

Onze wedstrijd tegen Frankrijk blijft voorspoedig lopen, beide paren spelen zoals wij weten dat ze kunnen spelen: winnend bridge. Het is een slachtpartij die eindigt met 25-4 en de 5^e plaats is onze beloning. Maar dan komt een arbiter me melden dat er een arbitrage loopt. De 3SA waartegen Gert-Jan met een kleine harten is gestart. Jan heeft nadat de Franse west 2SA had geopend, Gert-Jan 3 harten had gevolgd en monsieur West op het negatieve doublet van zijn partner 3SA had geboden, met harten Hx een tijdje nagedacht (over het al dan niet te redden met 4 harten) nadat er 2 keer pas kwam. De Fransen claimen dat Gert-Jan hierdoor ‘wist’ dat Jan iets mee had in harten en dus veilig een kleine harten kon starten. De arbiter doet wat ze in dit soort gevallen altijd doen: ze consulteren meerdere goede spelers wat die gedaan zouden hebben, natuurlijk zonder de denkpauze te vermelden. Alle spelers (dit keer circa 10) zeggen, onafhankelijk van elkaar gevraagd, dat een kleine harten technisch het beste is en dat zij dat zouden doen. Ook 3 andere arbiters zijn die mening toegedaan zodat de arbiter in functie besluit dat 3SA blijft staan. De Fransen zijn het er niet mee eens en gaan in beroep. Kost 50 euro en voor ieder toernooi wordt gewaarschuwd dat je niet in beroep moet gaan omdat de commissie van beroep vrijwel altijd de beslissing van de arbiter overneemt en je het geld kwijt bent. Het kost ons ook ruim een uur wachten (pas om 22 uur konden we gaan eten) omdat spelers en captain bij de zitting van beroep aanwezig moeten zijn. Uiteindelijk horen we dat het protest wordt toegekend. Verbijstering alom. Ze moeten voortaan zeggen dat je niet in beroep moet gaan tenzij het tegen Nederland is want wij hebben nog nooit een appeal gewonnen. Appeals tegen ons worden standaard beloond, in al die jaren heb ik het nog nooit anders mogen meemaken. Het valt me wel op dat we steeds hetzelfde beroepscomité treffen, hoe kan dat nou toch? De uitslag wordt 24-6, ik voel me bestolen. Maar ik zou me niet meer druk maken over straffen, da’s waar ook.

Morgen de laatste wedstrijd. We staan 5/6 gedeeld en ook nummer 7 is dichtbij. De 4e plek is ver weg maar niet onmogelijk. Wij mogen tegen hekkensluiter Letland, onze concurrenten mogen zo’n beetje tegen elkaar. Als het meezit worden we vijfde, voor sommige spelers interessant omdat dit een A-status bij NOC*NSF inhoudt met alle voordelen van dien. We beginnen om 12.15 uur, rond 15 uur zullen we het weten en zal ik mijn laatste dagboek publiceren.

Eric Laurant

Wat een spanning

Vandaag de laatste speeldag voor ons nationale vrouwenteam op dit EK. We beginnen zo tegen Engeland dat derde staat, daarna volgen Libanon en Zwitserland.


Eerst even de dag van gisteren met u doornemen. Griekenland, België en Ierland stonden op het programma. Tegen de Griekse vrouwen, een middenmotor, traden Marion-Laura en Jet-Anneke aan. Het werd een prima 21-9 overwinning en een dag zo beginnen helpt altijd. Tegen België(Wietske-Martine, Jet-Anneke), dat het zeer goed doet dit toernooi, was het een wedstrijd waar we wel een paar kantjes over kunnen schrijven. Niet zo zeer over de spellen, maar wel als het om de sfeer aan tafel ging. Het was een drukte van belang in de open kamer, en toen besloot de arbiter dat een aantal mensen van tafel moest, het was gewoonweg te druk. De wedstrijd leek in een gelijkspel te gaan eindigen, maar toen kwam spel 20(laatste spel) op tafel en boden de Belgische vrouwen 7 schoppen, en dat was op snit. Helaas voor ons zat hartenheer goed, maar de Belgische claimde verkeerd en de arbiter draaide het terug naar 7 schoppen min 1. Dat spel leverde uiteindelijk maar liefst 5VP op, dus het werd 20-10 voor ons. Tegen Ierland werd het een relatief saai potje en kwamen we niet verder dan 15-15. Ook hier leverde het laatste spel een VP op, door fraai tegenspel van Laura-Marion.

Door die 56 VP zijn we weer aan kop gekomen, maar het ligt nog steeds dicht bij elkaar.

Nog drie wedstrijden en de spanning is duidelijk voelbaar. Vandaag worden de prijzen verdeeld en we doen nog steeds volop mee.

Alex en Hans

Dag 9: vandaag mag het niet fout gaan

De op een na laatste dag waarop we drie wedstrijden spelen. De vermoeidheid bij de jongens laat zich nog niet echt gelden maar de adrenaline begint op te spelen. We moeten de komende 7 wedstrijden gemiddeld 18-19 VP halen om de plaatsen 4-6 te bereiken.

We trappen af tegen Duitsland. De heren doctoren staan opgesteld tegen Bas/Sjoert. Ik heb op eerdere toernooien al meer over dit Duitse paar geschreven. Er hangt altijd een waas van geheimzinnigheid om hen heen en ze doen de meest verrassende dingen, zowel in het bieden als ook in het tegenspel. Ook dit toernooi hebben ze het weer gepresteerd en praat iedereen er over. Als het gaat 4 schoppen pas pas doubleert de ene Herr Docter en past de andere Herr Docter met een 1651 verdeling. Dat was nu raak want de doubleerder had AHVxx van schoppen. Had hij met het doublet ook 2434 met 15 punten kunnen hebben?

Op het eerste spel haalt Duitsland een dubbele deelscore als de Duitser na een 1 schoppen opening 2 harten durft te volgen met 9 punten en V9xxx van harten. Daarna kabbelt de wedstrijd rustig verder met hier en daar een paar impjes heen en weer, meestal voor ons. Bas/Sjoert knopen de doctoren op in een soort misfit te hoge 4 harten en pakken 800, 11 imps voor ons. De doctoren nemen onmiddellijk wraak door een goed getimede 3 schoppen opening die Bas/Sjoert al dan niet terecht uit de manche houdt en ons 11 imps kost. Meteen het spel er na probeert Sjoert met allen kwetsbaar een psychje, zou het komen door het vorige spel? De Doctoren halen hun schouder op en nemen een lekkere 1100 mee tegen een kwetsbare manche aan de andere tafel, 10 imps in de bietenbak. De match glipt uit onze handen, zouden die twee doctoren het weer flikken? Nederland heeft nog nooit goed tegen ze gescoord maar nu doen we het zelf ook wel een beetje. Dankzij een mooie eindsprint komt er uiteindelijk 16-14 op het scorebord. Weliswaar een overwinning maar aangezien Duitsland dit toernooi niet goed speelt toch een tegenvallertje. Zo halen we mijn doel van 55 vandaag niet.

Bulgarije is de volgende tegenstander. Stonden vanmorgen ongeveer gelijk met ons. Een gevaarlijke tegenstander die bij het laatste WK in Sao Paulo nota bene de halve finales haalde. We beginnen super. Na drie spellen staan we 21 imps voor, onder meer omdat Bas/Sjoert op spel 2 beter bieden dan de Bulgaren: 4 schoppen contract in de 6-1 fit in plaats van 3 SA -1. Bulgarije slaat op spel 4 echter terug als ze 4 harten in de 5-3 fit spelen terwijl Bas/Sjoert  schoppen in de 6-2 fit zien sneuvelen. En als op het spel er na, een te agressieve 3SA van Bas/Sjoert terecht down gaat  is de stand weer gelijk. De spellen blijven de pan uit swingen. Bulgarije opent een 13-15 SA en partner past met 9 punten. Sjoert opent dezelfde hand met een 15-17 SA en Bas biedt natuurlijk 3SA. Om het down te krijgen moet de Bulgaar met schoppen Hx starten of in slag 3 daar naar switchen. Na lang nadenken legt hij inderdaad schoppen Heer op tafel en treft partner met AVBTxx, 9 imps is zijn zeer verdiende loon, echt knap. Had hij het niet gevonden hadden wij 10 imps gehad. Als je er over na denkt is het toch frappant dat je bij bridge ook kunt verliezen als je niets fout doet. Er is deze wedstrijd geen ruimte voor saaie spellen. Bas/Sjoert bieden een uiterst scherpe 3SA die gelukkig gehaald wordt, we hebben weer 10 imps terug en staan halverwege gelijk. Bauke/Simon pakken ook nog een scherpe 3SA op en langzaam maar zeker lopen we iets uit. De laatste twee spellen zijn slems. Spel 19 wordt door beide teams geboden. Bulgarije biedt als eerste op het laatste spel groot slem waarvoor een snit moet goed zitten en ook goed zit. Ik denk op dat moment het zal toch niet weer hè? Maar miraculeus genoeg bieden ook Bas/Sjoert groot slem. Volgens de theorie en kansberekening niet goed, ik ben er nu, voor de uitzondering, wel heel blij mee. We winnen met 20-10 en blijven omhoog kruipen.

Italië is op weg de nieuwe Europees kampioen te worden. Terecht wellicht maar toch zijn we nooit bang voor ze. Het gaat gelijk op, een wedstrijd op hoog niveau. We winnen een paar imps. Dan komt spel 6. De Italianen bieden 5 harten nadat Simon ‘gered’ heeft met 4 schoppen. Bauke start normaal schoppen Aas en Lauria-Versace noteren + 850. Ben je als niet geheel onafhankelijk toeschouwer niet blij mee. Bij Jan/Gert-Jan verloopt het bieden een tikje anders maar ook daar wordt hetzelfde eindcontract bereikt. De Italiaan zal toch niet de downstart vinden? Een angstige minuut gaat voorbij en gelukkig, ook hij kan niet door de kaarten kijken. Gert-Jan neemt terecht zijn tijd maar kan niet weten dat het eigenlijk niet down kan. Een zucht van verlichting als dit spel uitslaat. Even later maakt Lauria in een paar tellen een overslag in 4 harten als hij de ruiten uitkomst in de dummy neemt. Gert-Jan neemt in de hand en doet er veel langer over. Hij kan het alleen nog maken als hij in het spel twee goede keuzes gaat maken. De eerste keer gaat het goed, de 2^e keer kiest hij fout. De computer zal bij de evaluatie moeten helpen om aan te geven wie beter speelde, in ieder geval kost het nu 11 imps. Maar de Italianen krijgen ons er niet onder. Bauke verslikt zich nog een keer in een deelscore die hij had kunnen/moeten maken, het spel slaat nu uit maar toch een gemiste kans. Beide teams blijven goed spelen en de wedstrijd eindigt in 15-15. Niet slecht maar op een dag is het ook zo maar 20-10.

We halen vandaag 51. Dat is 4 minder dan de doelstelling. Morgen treffen we Noorwegen (titelverdediger die verzwakt is door ontbreken toppaar Helgemo-Helness), Zwitserland en Frankrijk. De 4 die we vandaag te weinig hebben gehaald moeten morgen extra ingelopen worden: 59 wordt het doel. Een medaille is (te) ver weg, een plaats daar in de buurt blijven we voor gaan. Dankzij de financiële ondersteuning van Hans Melchers en bridgeclub ’t Onstein uit Vorden wordt het WK volgend jaar in Nederland georganiseerd en zijn wij automatisch geplaatst. Daar zijn we heel blij mee. Toch wil ik graag bij de eerste zes eindigen (telt voor subsidie NOC*NSF) en mag nummer 7 de mazzel hebben.

Eric Laurant

Nog zes finales

Gisteren schreven we over het omgaan met teleurstellingen na een mindere dag(dinsdag). Op het programma stonden Rusland, Wit Rusland en Kroatië en we wilden heel graag laten zien dat we na een dagje van 37(uit 3) niet aangeslagen waren. Zoals u ongetwijfeld al heeft kunnen vernemen hebben we gisteren weer een uitstekende dag gehad met 64 VP. Tegen Rusland, dat volop in de strijd voor plaatsing voor het WK in Veldhoven is, was het een prima pot van Jet-Anneke en Wietske-Martine. Ze wonnen met 20-10 en namen daarmee in ieder geval afstand van Rusland en het was tegen dit topland gewoon een goed begin van de dag. Het tweede potje tegen het laag geklasseerde Wit Rusland gaf maar weer eens aan dat er een boel kan gebeuren tegen dit soort landen. Heel veel saaie spellen die uitsloegen, maar gelukkig wisten Jet-Anneke en Laura-Marion aan het eind van de zitting nog een paar punten te halen en de teller stopte wederom op 20-10. Veel mensen roepen “dat je tegen dit soort landen gewoon 25 moeten halen”, maar dat is verre van realistisch. Iedere 20 punter is gewoon goed en iedereen kan echt wel een kaartje leggen. De laatste ronde tegen Kroatië, een behoorlijk land dat in opkomst is. Vier jaar geleden verspeelde we de koppositie in de laatste ronde van het EK tegen dit land, dus het was oppassen geblazen. Laura-Marion en Wietske-Martine moesten deze klus klaren, zodat iedereen er weer twee potjes op had. Wat een luxe voor de begeleiding dat de paren allemaal behoorlijk presteren, we kunnen blijven rouleren. Het werd een uitstekende wedstrijd die eindigde in een 24-6 overwinning. Jet-Anneke waren op pad en die hielden we via sms’jes op de hoogte van de tussenstanden.


Er staan nog zes wedstrijden op het programma en die voelen allemaal aan als een finale. We spelen het gehele toernooi al mee in de top, maar hebben nog niks(behalve veel punten). Toch is een groot compliment voor de vrouwen op hun plaats tot nu toe.

Vandaag Griekenland, België en Ierland.

Alex en Hans

Dag 8: knokken geblazen

De finale begint. We staan na verrekening van alle carry-overs op de 10^e plaats. Hoe anders is dit dan 2 jaar geleden in Pau, toen begon iedereen die zich geplaatst had weer op nul. 

We kunnen onszelf nu drie doelen stellen: bij de eerste 10 blijven, bij de eerste zes komen en een medaille halen. De eerste tien is belangrijk omdat dit landskampioen ’t Onstein uit Vorden het recht geeft op deelname aan de prestigieuze Championscup die van 11-14 november in Turkije wordt gespeeld. Bij de eerste zes komen is belangrijk omdat dit extra subsidie van het NOC*NSF oplevert. We moeten dan nog wel wat werk verzetten om de achterstand van 15 VP op Rusland in te lopen. Als ons team nu even laat zien wat we echt kunnen en die unforced errors achterwege laat, moet het lukken. Een medaille is ver weg, we hebben nu een achterstand van 28 VP op de nummer 3 en 33 VP op de eerste plaats. Niets is onmogelijk, we hebben vaker onder druk prima gepresteerd, maar de kansen zijn tegen ons.

Om half twee de kortste captainsmeeting ooit: 1 minuut. We kregen het nieuwe speelschema uitgereikt en terloops werd even gemeld dat de voorwaardelijke straffen voor het niet tijdig indienen van de line-up worden kwijtgescholden. Staat niets over in de regels, het is juist deze willekeur waar ik gek van kan worden en die het toch prachtige instituut EK naar beneden haalt. Waarom deze straffen nu wel kwijtschelden en die andere niet? Maar ik zou me niet meer druk maken over de straffen, da’s waar ook.

Dit is ons speelschema verder:

Woensdag       Turkije, IJsland

Donderdag       Duitsland, Bulgarije, Italië

Vrijdag             Noorwegen, Zwitserland, Frankrijk

Zaterdag          Letland

We beginnen tegen Turkije dat net boven ons staat. Het zijn raskaarters, gewiekst maar technisch zijn wij toch echt beter. Dat laten Bas/Sjoert en Jan/Gert-Jan ook zien. Na 5 spellen staan we al 25 imps voor. Een ruime overwinning zou zeer welkom zijn als begin van de finalepoule. Maar in het tweede kwart stribbelen de Turken tegen en halveert de voorsprong. De tweede helft begint ook goed voor Turkije als ze redden met 5 klaveren dat door het gelukkige zitsel maar twee down gaat, 8 imps weg. Maar dan bieden ze een te hoog slem waar Jan/Gert-Jan keurig uitblijven. Het staat met nog 5 spellen te gaan 20-10 voor ons en als zij op het laatste spel down gaan in 4 harten die Bas/Sjoert wél maken, winnen we met 24-6. Grote klasse, we zijn er erg blij mee.

Tegen IJsland wordt het andere koek. Ze bivakkeren al de hele week in de hoogste regionen. Het zijn allemaal sympathieke spelers met onder hen zelfs ex-wereldkampioen Jon Baldursson. Ook tegen IJsland hebben we met als gastheer bridgeclub ’t Onstein uit Vorden een oefenwedstrijd gespeeld. We wonnen toen nipt, eens kijken of we dat nu weer kunnen doen.

We sprokkelen wat punten maar als Bas/Sjoert na een 5 ruiten redding doorgaan naar 5 schoppen leveren we 7 imps in als IJsland het niet doet. Het is al de derde keer dit toernooi dat je het 5 niveau aan de tegenpartij moest laten en dat wij dat niet deden. Op spel 10 vindt meneer IJsland tegen 3SA de onwaarschijnlijke ruitenstart van Bxxx terwijl hij ook Axxxx van schoppen heeft. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat Sjoert wel heeft verteld dat hij een schoppendekking heeft maar toch is het een uitkomst die niet velen hem zullen nadoen. Sjoert is kansloos, Simon start ‘gewoon’ schoppen als de IJslanders verder niets verraden over de hand en er zijn 9 slagen van top, kosten 12 imps. De achterstand is halverwege 18 imps. Zonder dat we echt iets fout doen komen daar nog hier en daar wat imps bij en we verliezen kansloos met 19-11. Eén imp meer en het was 18-12 geweest. IJsland heeft niets fout gedaan, wij ook niet echt maar hebben twee keer het nakijken gehad. Dit kan gebeuren tegen een topland. Vandaag gemiddeld toch 17, kijken of we er morgen iets meer van kunnen maken.

We zijn vandaag 2 plaatsen gestegen. De achterstand op de 6^e plaats is 16 VP, we hebben nog 7 wedstrijden om die in te lopen. Ik hoop op 55 punten morgen, zeker voldoende om weer een of twee plaatsen te stijgen.

Eric Laurant