woensdag 30 juni 2010

Dag 8: knokken geblazen

De finale begint. We staan na verrekening van alle carry-overs op de 10e plaats. Hoe anders is dit dan 2 jaar geleden in Pau, toen begon iedereen die zich geplaatst had weer op nul. 

We kunnen onszelf nu drie doelen stellen: bij de eerste 10 blijven, bij de eerste zes komen en een medaille halen. De eerste tien is belangrijk omdat dit landskampioen ’t Onstein uit Vorden het recht geeft op deelname aan de prestigieuze Championscup die van 11-14 november in Turkije wordt gespeeld. Bij de eerste zes komen is belangrijk omdat dit extra subsidie van het NOC*NSF oplevert. We moeten dan nog wel wat werk verzetten om de achterstand van 15 VP op Rusland in te lopen. Als ons team nu even laat zien wat we echt kunnen en die unforced errors achterwege laat, moet het lukken. Een medaille is ver weg, we hebben nu een achterstand van 28 VP op de nummer 3 en 33 VP op de eerste plaats. Niets is onmogelijk, we hebben vaker onder druk prima gepresteerd, maar de kansen zijn tegen ons.

Om half twee de kortste captainsmeeting ooit: 1 minuut. We kregen het nieuwe speelschema uitgereikt en terloops werd even gemeld dat de voorwaardelijke straffen voor het niet tijdig indienen van de line-up worden kwijtgescholden. Staat niets over in de regels, het is juist deze willekeur waar ik gek van kan worden en die het toch prachtige instituut EK naar beneden haalt. Waarom deze straffen nu wel kwijtschelden en die andere niet? Maar ik zou me niet meer druk maken over de straffen, da’s waar ook.

Dit is ons speelschema verder:

Woensdag       Turkije, IJsland
Donderdag       Duitsland, Bulgarije, Italië
Vrijdag             Noorwegen, Zwitserland, Frankrijk
Zaterdag          Letland

We beginnen tegen Turkije dat net boven ons staat. Het zijn raskaarters, gewiekst maar technisch zijn wij toch echt beter. Dat laten Bas/Sjoert en Jan/Gert-Jan ook zien. Na 5 spellen staan we al 25 imps voor. Een ruime overwinning zou zeer welkom zijn als begin van de finalepoule. Maar in het tweede kwart stribbelen de Turken tegen en halveert de voorsprong. De tweede helft begint ook goed voor Turkije als ze redden met 5 klaveren dat door het gelukkige zitsel maar twee down gaat, 8 imps weg. Maar dan bieden ze een te hoog slem waar Jan/Gert-Jan keurig uitblijven. Het staat met nog 5 spellen te gaan 20-10 voor ons en als zij op het laatste spel down gaan in 4 harten die Bas/Sjoert wél maken, winnen we met 24-6. Grote klasse, we zijn er erg blij mee.

Tegen IJsland wordt het andere koek. Ze bivakkeren al de hele week in de hoogste regionen. Het zijn allemaal sympathieke spelers met onder hen zelfs ex-wereldkampioen Jon Baldursson. Ook tegen IJsland hebben we met als gastheer bridgeclub ’t Onstein uit Vorden een oefenwedstrijd gespeeld. We wonnen toen nipt, eens kijken of we dat nu weer kunnen doen.

We sprokkelen wat punten maar als Bas/Sjoert na een 5 ruiten redding doorgaan naar 5 schoppen leveren we 7 imps in als IJsland het niet doet. Het is al de derde keer dit toernooi dat je het 5 niveau aan de tegenpartij moest laten en dat wij dat niet deden. Op spel 10 vindt meneer IJsland tegen 3SA de onwaarschijnlijke ruitenstart van Bxxx terwijl hij ook Axxxx van schoppen heeft. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat Sjoert wel heeft verteld dat hij een schoppendekking heeft maar toch is het een uitkomst die niet velen hem zullen nadoen. Sjoert is kansloos, Simon start ‘gewoon’ schoppen als de IJslanders verder niets verraden over de hand en er zijn 9 slagen van top, kosten 12 imps. De achterstand is halverwege 18 imps. Zonder dat we echt iets fout doen komen daar nog hier en daar wat imps bij en we verliezen kansloos met 19-11. Eén imp meer en het was 18-12 geweest. IJsland heeft niets fout gedaan, wij ook niet echt maar hebben twee keer het nakijken gehad. Dit kan gebeuren tegen een topland. Vandaag gemiddeld toch 17, kijken of we er morgen iets meer van kunnen maken.

We zijn vandaag 2 plaatsen gestegen. De achterstand op de 6e plaats is 16 VP, we hebben nog 7 wedstrijden om die in te lopen. Ik hoop op 55 punten morgen, zeker voldoende om weer een of twee plaatsen te stijgen.

Eric Laurant